Pluto en zijn grootste maan, Charon. NASA's New Horizons ruimtevaartuig, Publiek domein

Pluto quiz

Hoe goed ken jij de dwergplaneet?

Ben je gefascineerd door de mysteries van ons zonnestelsel? Stel je kennis op de proef met deze quiz over Pluto en zijn intrigerende manen.

Ontdek of jij een echte ruimtefanaat bent die klaar is om door de feiten en mythes rond deze verre wereld te navigeren.

Start de Pluto quiz

Vragen en antwoorden over Pluto

• Waarom is Pluto opnieuw geclassificeerd als dwergplaneet?

  Pluto werd in 2006 door de Internationale Astronomische Unie (IAU) heringedeeld als dwergplaneet. Deze herclassificatie was het gevolg van de vaststelling van drie criteria waaraan een hemellichaam moet voldoen om als planeet te worden beschouwd: het moet om de zon draaien, bolvormig zijn door zijn eigen zwaartekracht en zijn baan vrij hebben gemaakt van andere brokstukken. Pluto voldoet aan de eerste twee criteria, maar niet aan het derde, omdat het zijn baanzone deelt met objecten in de Kuipergordel, een gebied in het zonnestelsel vol met ijzige lichamen en overblijfselen van de vorming van het zonnestelsel. Daarom werd Pluto geherclassificeerd als dwergplaneet, als erkenning voor zijn unieke eigenschappen die hem onderscheiden van de grotere planeten in ons zonnestelsel.

  • Omdat hij zijn baan niet vrijmaakt van andere brokstukken, deelt hij zijn baan met objecten in de Kuipergordel.
  • Omdat hij zo klein is, waardoor hij kleiner is dan sommige manen in ons zonnestelsel.
  • Omdat ontdekt is dat het een maan van Neptunus is, in plaats van een zelfstandige planeet.
  • Vanwege zijn afstand tot de zon, waardoor hij ver verwijderd is van de belangrijkste planetaire zone van het zonnestelsel.

• Wat is de grootste maan van Pluto?

  De grootste maan van Pluto is Charon. Charon werd in 1978 ontdekt en is de grootste en dichtstbijzijnde van de vijf bekende manen van Pluto. Charon is ongeveer half zo groot als Pluto zelf, waardoor het Pluto-Charon systeem meer weg heeft van een dubbel dwergplaneetsysteem dan van een typisch planeet-maan systeem. Deze overeenkomst in grootte leidt tot een unieke zwaartekrachtinteractie tussen de twee, waardoor ze om een punt in de ruimte buiten het oppervlak van Pluto draaien, het zogenaamde barycentrum. De andere vier kleinere manen van Pluto zijn Nix, Hydra, Kerberos en Styx.

  • Charon, met bijna de helft van de grootte van Pluto.
  • Nix, een kleine maan die veel later is ontdekt dan Charon en bekend staat om zijn onregelmatige vorm.
  • Hydra, de buitenste maan van Pluto, bekend om zijn sterk reflecterende oppervlak.
  • Pluto heeft geen manen; ooit werd ten onrechte gedacht dat Pluto één grote maan had.

• Hoe lang doet Pluto erover om rond de zon te draaien?

  Pluto doet er ongeveer 248 aardse jaren over om één baan rond de zon te voltooien. Deze lange omlooptijd is te wijten aan de grote afstand tot de zon, gemiddeld ongeveer 5,9 miljard kilometer. De baan van Pluto is ook sterk elliptisch, wat betekent dat zijn afstand tot de zon gedurende het jaar sterk varieert. Bij zijn dichtste nadering (perihelium) komt Pluto dichter bij de zon dan Neptunus, maar bij zijn verste nadering (aphelium) waagt hij zich veel verder in de Kuipergordel. Deze unieke baan draagt bij aan de grote variaties in oppervlaktetemperatuur en ontvangen zonne-energie.

  • Ongeveer 248 aardse jaren, vanwege de grote afstand tot de zon en de zeer elliptische baan.
  • Precies 365 dagen, hetzelfde als de aarde, ondanks zijn grotere afstand tot de zon.
  • Ongeveer 100 aardse jaren, waarbij zijn baan sneller is vanwege zijn kleinere omvang.
  • Meer dan 503 aardjaren, omdat het de verste bekende dwergplaneet in het zonnestelsel is.

• Wat is de samenstelling van het oppervlak van Pluto?

  Het oppervlak van Pluto bestaat uit een gevarieerde mix van ijs en gesteente. Tot de ijsjes behoren stikstof, methaan en koolmonoxide, die op Pluto als gas, vloeistof of vaste stof kunnen voorkomen vanwege de extreme temperatuurschommelingen. Deze ijsjes vormen een dunne atmosfeer wanneer Pluto het dichtst bij de zon is en bevriezen vervolgens op het oppervlak wanneer Pluto zich verwijdert. Het oppervlak vertoont ook grote gebieden met waterijs. Opvallend is dat Pluto verschillende oppervlaktekenmerken heeft, waaronder vlaktes, bergen, valleien en kraters. De iconische hartvormige regio van de dwergplaneet, bekend als Tombaugh Regio, is een groot bekken gevuld met stikstof- en koolmonoxide-ijs.

  • Voornamelijk een mix van stikstof, methaan en koolmonoxide ijs.
  • Voornamelijk silicaatrotsen en metalen, met weinig tot geen ijs vanwege de afstand tot de zon.
  • Voornamelijk vloeibare oceanen bedekt met een dikke laag gasvormige waterstof en helium.
  • Bedekt met dik stof en zand, vergelijkbaar met het oppervlak van Mars, maar kouder.

• Welke missie vloog langs Pluto om gedetailleerde foto's te maken?

  De beroemde missie die langs Pluto vloog om gedetailleerde foto's te maken is NASA's New Horizons. New Horizons werd in januari 2006 gelanceerd en vloog in juli 2015 dicht langs Pluto, wat de allereerste close-up beelden en gedetailleerde observaties van de dwergplaneet en zijn manen opleverde. Deze historische flyby onthulde een schat aan informatie over de geologie, atmosfeer en manen van Pluto, waardoor ons begrip van deze verre wereld enorm toenam. New Horizons zette zijn reis naar de Kuipergordel voort en verkende andere verre objecten in de regio, waaronder het Kuipergordelobject 486958 Arrokoth in 2019.

  • NASA's New Horizons, die de eerste gedetailleerde beelden van Pluto en zijn manen leverde.
  • De Hubble ruimtetelescoop, die zijn krachtige camera's gebruikt om hogeresolutiebeelden te maken vanuit de baan om de aarde.
  • Pluto Pathfinder, een missie vergelijkbaar met Mars Pathfinder, die op Pluto landde en foto's terugstuurde.
  • Het Voyager 2 ruimtevaartuig, dat Pluto bezocht na zijn rondreis langs de buitenplaneten in de jaren tachtig.

• Wat is de naam van het gebied in het zonnestelsel waar Pluto zich bevindt?

  Pluto bevindt zich in een gebied van het zonnestelsel dat bekend staat als de Kuipergordel. De Kuipergordel is een gebied voorbij de baan van Neptunus, gevuld met een enorm aantal kleine, ijzige lichamen die overblijfselen zijn van de vorming van het zonnestelsel. Dit gebied is vergelijkbaar met de planetoïdengordel, maar is veel groter en strekt zich uit van ongeveer 30 astronomische eenheden (AE) van de zon tot ongeveer 50 AE. Pluto is een van de bekendste objecten in dit gebied en werd beschouwd als de negende planeet in ons zonnestelsel tot hij in 2006 werd geherclassificeerd als "dwergplaneet".

  • De planetoïdengordel
  • De Oortwolk
  • De Kuipergordel
  • De Heliopauze

• Hoeveel manen heeft Pluto?

  Pluto heeft vijf bekende manen. De grootste en bekendste is Charon, ontdekt in 1978. Charon is bijna half zo groot als Pluto en deelt er een unieke zwaartekrachtrelatie mee, waardoor de twee hemellichamen meer een binair systeem zijn dan een typisch planeet-maan paar. De andere vier manen zijn kleiner en recenter ontdekt: Nix en Hydra zijn beide ontdekt in 2005, Kerberos is ontdekt in 2011 en Styx is ontdekt in 2012. Deze manen zijn veel kleiner dan Charon en draaien op grotere afstand om Pluto.

  • Twee
  • Drie
  • Vijf
  • Acht

• Hoe groot is Pluto vergeleken met de Aarde?

  Pluto is aanzienlijk kleiner dan de aarde. Zijn diameter is ongeveer 2.377 kilometer, wat ongeveer 18,5% van de diameter van de Aarde is. Om het in perspectief te plaatsen: de diameter van de Aarde is ongeveer 12.742 kilometer. Dit kleine formaat is een van de redenen waarom Pluto is heringedeeld van een planeet naar een dwergplaneet. Qua volume passen er bijna 150 Pluto's in de aarde. Dit verschil in grootte betekent ook dat de zwaartekracht van Pluto veel zwakker is dan die van de Aarde, met een oppervlaktezwaartekracht die slechts ongeveer 1/15 is van die van de Aarde.

  • Ongeveer half zo groot als de Aarde
  • Qua grootte vergelijkbaar met de maan van de Aarde
  • Qua grootte vergelijkbaar met de aarde
  • Ongeveer 1/6 van de diameter van de Aarde

• Wat is het temperatuurbereik op Pluto?

  De temperatuur op Pluto is extreem koud, variërend van ongeveer -375 tot -400 graden Fahrenheit (-225 tot -240 graden Celsius). Deze ijskoude temperaturen zijn te wijten aan de grote afstand van Pluto tot de zon, gemiddeld zo'n 5,9 miljard kilometer. Hierdoor levert de zon weinig warmte, waardoor het oppervlak van Pluto bedekt is met ijs, waaronder bevroren stikstof, methaan en koolmonoxide. De variatie in temperatuur is relatief klein omdat de dunne atmosfeer van Pluto weinig warmte vasthoudt.

  • -50 tot -100 graden Fahrenheit (-45 tot -73 graden Celsius)
  • -375 tot -400 graden Fahrenheit (-225 tot -240 graden Celsius)
  • 0 tot -50 graden Fahrenheit (-18 tot -45 graden Celsius)
  • 100 tot 150 graden Fahrenheit (38 tot 66 graden Celsius)

• Wat zijn de unieke eigenschappen van de atmosfeer van Pluto?

  De atmosfeer van Pluto is uniek en complex, ondanks dat hij dun is. Hij bestaat voornamelijk uit stikstof, met sporen van methaan en koolmonoxide. Een van de opmerkelijkste eigenschappen is dat hij in verhouding tot de grootte van de planeet veel hoger is dan de aardse atmosfeer. De atmosfeer is ook onderhevig aan dramatische veranderingen: hij zet uit als Pluto dichter bij de zon komt en de ijsmassa aan het oppervlak sublimeert, en stort weer in als Pluto verder weg komt en de temperaturen dalen, waardoor de gassen weer bevriezen aan het oppervlak. Daarnaast creëert de atmosfeer een blauwe waas, zoals te zien is op de beelden die zijn teruggestuurd door het New Horizons ruimteschip, veroorzaakt door de verstrooiing van zonlicht door kleine deeltjes.

  • Rijk aan zuurstof en waterdamp, vergelijkbaar met de aarde
  • Bestaat voornamelijk uit waterstof en helium, zoals een gasreus
  • Extreem dicht en heet, met veel vulkanische activiteit
  • Dun, voornamelijk stikstof, met seizoensgebonden veranderingen en een blauwe waas

• Wat maakt de baan van Pluto uniek?

  De baan van Pluto wordt gekenmerkt door zijn interactie met Neptunus, die bekend staat als een vZLK (von Zeipel-Lidov-Kozai) oscillatie, die leidt tot zowel stabiliteit als instabiliteit. Deze resonante relatie voorkomt dat hun banen botsen, ondanks Pluto's zeer excentrische baan met een excentriciteit van 0,25, waardoor hij langgerekt is. Daarnaast dragen de zwaartekrachtinvloeden van andere gasreuzen bij aan het stabiliseren van Pluto's baan. Deze complexe dans laat het dynamische krachtenspel van het buitenste zonnestelsel zien.

  • Heeft te maken met een speciale resonantie met Neptunus en bijdragen van andere gasreuzen, waardoor een stabiele maar excentrische baan ontstaat.
  • Resulteert in regelmatige botsingen met Neptunus, wat zijn classificatie als planeet beïnvloedt.
  • Zorgt voor een constante temperatuur in zijn baan, waardoor hij zich onderscheidt van andere dwergplaneten.
  • Beperkt zijn zichtbaarheid vanaf de aarde tot specifieke tijden op basis van zijn baanpositie.

• Hoe groot is Pluto vergeleken met de Maan op Aarde?

  Pluto is kleiner dan de Maan. De diameter van Pluto is ongeveer 2.377 kilometer, terwijl de diameter van de Aardse Maan ongeveer 3.474 kilometer is. Daarmee is Pluto ongeveer tweederde zo groot als de Maan. Deze vergelijking is vaak verrassend, omdat veel mensen aannemen dat planeten standaard groter zijn dan manen. Maar de classificatie van Pluto als dwergplaneet en zijn kleinere omvang in vergelijking met de Maan maken Pluto en andere objecten in de Kuipergordel juist zo interessant voor astronomen en planeetwetenschappers.

  • Kleiner dan de Maan van de Aarde, ongeveer tweederde van de grootte van de Maan.
  • Ongeveer even groot als de Maan, met slechts een klein verschil in diameter.
  • Groter dan de Maan, maar niet veel groter.
  • Pluto is slechts ongeveer een kwart van de grootte van de Maan van de Aarde, veel kleiner dan de meeste natuurlijke satellieten in het zonnestelsel.

• Hoe verhoudt de rotatieperiode van Pluto zich tot zijn baanperiode?

  De rotatieperiode van Pluto, de tijd die nodig is om één draai om zijn as te voltooien, is ongeveer 6,4 aarddagen. Deze rotatieperiode loopt synchroon met de baan van zijn grootste maan, Charon, wat betekent dat Pluto en Charon altijd hetzelfde gezicht naar elkaar laten zien. Dit fenomeen staat bekend als tidal locking. Ter vergelijking: de omlooptijd van Pluto rond de zon, zijn jaar, is ongeveer 248 aardse jaren. Dit enorme verschil tussen de rotatieperiode en de baanperiode is typisch voor objecten in het buitenste zonnestelsel, waar de baanperioden aanzienlijk langer zijn vanwege de enorme afstanden tot de zon.

  • Ongeveer 6,4 aardse dagen voor de rotatieperiode en 248 aardse jaren voor de baan rond de zon.
  • De rotatieperiode van Pluto is precies 248 aardjaren, hetzelfde als zijn baanperiode, wat betekent dat hij maar één keer per Pluto-jaar ronddraait.
  • Pluto's rotatieperiode is ongeveer 24 uur, vergelijkbaar met die van de aarde, en zijn baanperiode is 248 aardse jaren.
  • Pluto heeft een snelle rotatieperiode van slechts een paar uur, in tegenstelling tot zijn lange baanperiode van 248 aardse jaren.

• Wat is het Charon-Pluto systeem en waarom is het uniek?

  Het Charon-Pluto systeem is een unieke combinatie in ons zonnestelsel waarbij de maan Charon en de dwergplaneet Pluto synchroon om elkaar heen draaien. Dit systeem is uniek omdat Charon relatief groot is vergeleken met Pluto, ongeveer de helft kleiner dan Pluto. In de meeste andere planeet-maan systemen is de maan aanzienlijk kleiner dan de planeet waar hij omheen draait. In het Charon-Pluto systeem draaien beide hemellichamen om een punt in de ruimte tussen hen in, het zogenaamde barycentrum, dat zich boven het oppervlak van Pluto bevindt. Door deze wederzijdse baan tonen beide hemellichamen elkaar altijd hetzelfde gezicht. Het Charon-Pluto systeem wordt vanwege deze eigenschappen vaak een dubbele dwergplaneet of binair systeem genoemd.

  • Een systeem waarin Charon heel dicht om Pluto draait, wat extreme getijdeneffecten veroorzaakt.
  • Een binair asteroïdensysteem in de Kuipergordel dat geen verband houdt met Pluto
  • Een binair systeem waarbij Pluto en zijn maan Charon om elkaar heen draaien
  • Een gebied op Pluto genoemd naar de ontdekker van Charon

• Hoe zijn de extra manen van Pluto ontdekt?

  De manen van Pluto buiten Charon werden ontdekt door samenwerking met verschillende telescopen, waarbij de Hubble ruimtetelescoop een belangrijke rol speelde. Nix en Hydra werden in 2005 ontdekt, Kerberos in 2011 en Styx in 2012. Deze ontdekkingen waren cruciaal voor de verkenning van Pluto en zijn manen door de New Horizons missie.

  • Tijdens bemande missies naar Pluto begin jaren 2000
  • Met behulp van meerdere telescopen uit de jaren 2000
  • Door observaties van grondtelescopen in de jaren 1990
  • Per ongeluk, tijdens een flyby-missie naar Mars

• Welke geologische kenmerken zijn er geïdentificeerd op Pluto?

  De geologische kenmerken van Pluto die door de New Horizons missie aan het licht zijn gekomen, zijn divers en complex. Opvallende kenmerken zijn onder andere uitgestrekte vlakten, zoals Sputnik Planitia, een grote ijsvlakte die bestaat uit stikstof-, koolmonoxide- en methaanijs. Er zijn bergketens geïdentificeerd met toppen tot 3.500 meter hoog, die waarschijnlijk uit waterijs bestaan. Pluto heeft ook grote gebieden met ruig terrein met richels en troggen, wat duidt op geologische activiteit. Daarnaast zijn er tekenen van cryovolcanisme, waarbij ijzig materiaal in plaats van gesmolten gesteente wordt uitgestoten, en mogelijke duinen gemaakt van kleine deeltjes. De aanwezigheid van deze kenmerken suggereert dat Pluto geologisch actief zou kunnen zijn, een verrassende ontdekking gezien zijn grootte en afstand tot de zon.

  • Grote vloeibare oceanen en uitgestrekte beboste gebieden
  • Uitgestrekte vlakten van stikstofijs, bergketens en tekenen van cryovolcanisme
  • Uitgestrekte zandduinen en grote woestijnen zoals op Mars
  • Enorme inslagkraters die het grootste deel van het oppervlak bedekken

• Wat zijn de theorieën over de vorming van Pluto?

  Men denkt dat de vorming van Pluto vergelijkbaar is met die van andere Kuipergordelobjecten. Volgens de gangbare theorieën is Pluto ongeveer 4,5 miljard jaar geleden ontstaan uit de opeenhoping van ijs en gesteente in de Kuipergordel. Dit proces bestond uit het geleidelijk samensmelten van stof en deeltjes in de protoplanetaire schijf die rond de vroege zon draaide. Na verloop van tijd stapelden deze materialen zich op en vormden zo het kleine, ijzige lichaam dat we kennen als Pluto. Sommige theorieën suggereren dat de samenstelling van Pluto en zijn baan beïnvloed kunnen zijn door zwaartekrachtinteracties met Neptunus en andere Kuipergordelobjecten, wat enkele van zijn unieke eigenschappen en zijn huidige positie in het zonnestelsel zou kunnen verklaren.

  • Als gevolg van een botsing tussen Neptunus en een ander groot lichaam in het vroege zonnestelsel
  • Door de ophoping van ijs en gesteente in de Kuipergordel
  • Weggeslingerd uit de asteroïdengordel door de zwaartekracht van Jupiter
  • Gevormd uit de overblijfselen van een vernietigde vijfde gasreuzenplaneet

• Waarin verschilt de Kuipergordel, waar Pluto zich bevindt, van de Asteroïdengordel?

  De Kuipergordel en de Asteroïdengordel zijn twee verschillende gebieden in ons zonnestelsel met verschillende samenstellingen en locaties. De Kuipergordel bevindt zich voorbij de baan van Neptunus en strekt zich uit van ongeveer 30 tot 55 astronomische eenheden (AE) van de zon. Het bevat een groot aantal ijzige lichamen, waaronder dwergplaneten zoals Pluto. De Asteroïdengordel daarentegen bevindt zich tussen Mars en Jupiter, op ongeveer 2 tot 3,2 AE van de Zon, en bestaat voornamelijk uit rotsachtige en metalen asteroïden. De objecten in de Kuipergordel zijn over het algemeen groter en ijziger, wat hun vorming verder van de zon in een koudere omgeving weerspiegelt. De objecten in de Asteroïdengordel zijn gevarieerder van samenstelling, maar meestal kleiner en minder ijzig.

  • De Kuipergordel ligt dichter bij de zon en bevat voornamelijk metalen asteroïden.
  • De Kuipergordel bevindt zich verder van de Zon en bevat meer ijzige lichamen dan de rotsachtige Asteroïdengordel.
  • De Asteroïdengordel bevat meer dwergplaneten en kometen dan de Kuipergordel
  • Er is geen significant verschil; ze maken deel uit van dezelfde ononderbroken gordel van objecten

• Welke rol speelt Pluto bij het bestuderen van het buitenste zonnestelsel?

  Pluto speelt een cruciale rol bij het bestuderen van het buitenste zonnestelsel, vooral bij het begrijpen van de Kuipergordel, waar Pluto zich bevindt. Als een van de grootste en eerst ontdekte objecten in dit gebied is Pluto een belangrijk voorbeeld van een Kuipergordelobject (KBO). Bestudering van Pluto helpt astronomen de samenstelling, vorming en evolutie van andere KBO's te begrijpen. Zijn unieke baan, geologische kenmerken en atmosfeer geven inzicht in hoe objecten in deze verre regio in wisselwerking staan met zonnestraling en de rest van het zonnestelsel. De verkenning van Pluto, vooral door de New Horizons missie, heeft licht geworpen op de diversiteit en complexiteit van objecten in het buitenste zonnestelsel, waardoor eerdere opvattingen in twijfel werden getrokken en onze kennis van deze verre werelden werd uitgebreid.

  • Een belangrijk voorbeeld van een Kuipergordelobject, dat helpt om de samenstelling, vorming en evolutie van objecten in dit verre gebied te begrijpen.
  • Dient voornamelijk als vergelijking voor kometen die vanuit de Oortwolk het binnenste zonnestelsel binnenkomen.
  • Werkt als een zwaartekrachtbalans voor Neptunus en voorkomt dat andere objecten zijn baan verstoren.
  • Zijn rol is beperkt vanwege zijn kleine omvang en het feit dat hij niet langer als planeet wordt geclassificeerd.

• Hoe geven de oppervlaktekenmerken van Pluto aanwijzingen over zijn geologische geschiedenis?

  De oppervlaktekenmerken van Pluto geven belangrijke aanwijzingen over zijn geologische geschiedenis. Het gevarieerde landschap met bergen, vlaktes, valleien en kraters wijst op een complex en actief geologisch verleden. De aanwezigheid van bergen van waterijs wijst op tektonische activiteit in het verleden. Vlaktes zoals die in Sputnik Planitia, gemaakt van stikstof- en koolmonoxide-ijs, wijzen op glaciale en mogelijk onderliggende geologische processen. De variatie in kraterdistributie over het oppervlak geeft informatie over de leeftijd van de verschillende gebieden - minder kraters duiden op jongere oppervlakken, wat duidt op voortdurende opduikprocessen. Deze kenmerken wijzen er samen op dat Pluto geologisch actief is geweest, mogelijk aangedreven door interne verhittingsmechanismen, ondanks zijn geringe grootte en afstand tot de zon.

  • Wijzen op een complex en actief geologisch verleden, met tektonische activiteit, glaciale processen en voortdurende opduikprocessen.
  • Laten zien dat Pluto geologisch inactief is geweest en dat de eigenschappen van het oppervlak miljarden jaren onveranderd zijn gebleven.
  • Suggereer dat het oppervlak van Pluto volledig gevormd is door inslagen van andere Kuipergordelobjecten, zonder interne geologie.
  • Wijzen op een geschiedenis van uitgebreide vulkanische activiteit, waarbij lavastromen het grootste deel van Pluto's oppervlak hebben gevormd.

• Wat is het belang van de hartvormige regio op Pluto met de naam Tombaugh Regio?

  Het hartvormige gebied op Pluto, Tombaugh Regio genaamd, is om verschillende redenen belangrijk. De aparte kleur en samenstelling onderscheiden het van de rest van Pluto's oppervlak. De westelijke lob van Tombaugh Regio, bekend als Sputnik Planitia, is een grote ijsvlakte die voornamelijk bestaat uit stikstofijs, met wat methaan en koolmonoxide, en is geologisch jong, wat duidt op recente geologische activiteit. Dit gebied lijkt ook een belangrijk reservoir van stikstof te zijn, wat cruciaal is voor de dunne atmosfeer van Pluto. De unieke kenmerken van het gebied, zoals de uitlijning met de getijdenas van Pluto, wijzen op interacties met interne processen. Het bestuderen van de Tombaugh Regio biedt waardevolle inzichten in de geologische en atmosferische evolutie van Pluto en roept intrigerende vragen op over planetaire processen in koude omgevingen.

  • Toont recente geologische activiteit, een belangrijk reservoir van stikstof en biedt waardevolle inzichten.
  • Wordt verondersteld de plaats te zijn van een enorme inslag, wat de gekantelde baan van Pluto en andere anomalieën verklaart.
  • Bevat bewijzen van microbieel leven in het verleden, waardoor het een primair doelwit is voor toekomstige astrobiologische missies.
  • Werkt als een reusachtige zonnereflector, die invloed heeft op de temperatuur van Pluto en mogelijk zijn baan beïnvloedt.

NASA / Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory / Southwest Research Institute, Publiek domein

Over Pluto

Pluto, ooit beschouwd als de negende planeet vanaf de zon in ons zonnestelsel, heeft een fascinerende geschiedenis en blijft een object van grote interesse onder zowel astronomen als het publiek. Hier volgt een overzicht van deze verre wereld:

Ontdekking en classificatie
- Ontdekking: Pluto werd in 1930 ontdekt door Clyde Tombaugh op het Lowell Observatorium in Arizona, waarmee hij een gat in de architectuur van het zonnestelsel opvulde.
- Herclassificatie: In 2006 classificeerde de Internationale Astronomische Unie (IAU) Pluto als een "dwergplaneet" vanwege zijn grootte en de ontdekking van andere objecten van vergelijkbare grootte in de Kuipergordel, een gebied van het zonnestelsel voorbij Neptunus gevuld met ijzige lichamen.

Fysieke kenmerken
- Grootte: Pluto is relatief klein, met een diameter van ongeveer 2.377 kilometer en daarmee ongeveer een zesde van de breedte van de aarde.
- Samenstelling: Het heeft een rotsachtige kern omgeven door een mantel van waterijs, met een oppervlak bedekt met stikstofijs, methaan en koolmonoxide.
- Atmosfeer: Pluto heeft een dunne atmosfeer die voornamelijk bestaat uit stikstof, met sporen van methaan en koolmonoxide. Deze atmosfeer zet uit wanneer Pluto zich dichter bij de zon bevindt en bevriest wanneer hij zich verwijdert.

Manen
- Pluto heeft vijf bekende manen: Charon, Nix, Hydra, Kerberos en Styx. Charon, de grootste van deze manen, is zo groot ten opzichte van Pluto dat ze soms worden beschouwd als een binair systeem. Het paar draait om een punt in de ruimte tussen hen in door hun zwaartekrachtinteractie.

Baan en rotatie
- De baan van Pluto is zeer excentrisch en maakt een lange reis rond de zon die 248 aardse jaren duurt. Zijn baan is schuin ten opzichte van het eclipticavlak van het zonnestelsel en af en toe kruist hij de baan van Neptunus.
- Een dag op Pluto (een volledige omwenteling om zijn as) duurt ongeveer 153 uur, of iets meer dan zes Aardse dagen.

Verkenning
- New Horizons Missie: In juli 2015 maakte NASA's New Horizons ruimteschip een historische flyby van Pluto en leverde de eerste close-up beelden en een schat aan wetenschappelijke gegevens over Pluto en zijn manen. De missie onthulde torenhoge ijsbergen, uitgestrekte vlakten en een verrassend complex en actief landschap.

De herclassificatie van Pluto leidde tot discussie en interesse in wat een planeet is en heeft geleid tot meer onderzoek naar de Kuipergordel en zijn talloze mysterieuze objecten. Ondanks zijn dwergplaneetstatus blijft Pluto een icoon van verkenning en nieuwsgierigheid en vertegenwoordigt het de steeds groter wordende grenzen van ons zonnestelsel.